top of page
Μυθιστορήματα
Στη σφαίρα του μίσους - εκδόσεις Διάπλαση
Η Βασιλικούλα Λάμπρου γεννιέται σε μια οικογένεια που δεν θέλει κορίτσια. Γιατί τα κορίτσια δεν είναι τόσο έξυπνα όσο τα αγόρια. Γιατί τα κορίτσια δεν μπορούν να έχουν τις ίδιες επιθυμίες με τα αγόρια. Γιατί τα κορίτσια προορίζονται μόνο για να γίνουν σύζυγοι και μητέρες.
Όταν λοιπόν στα οκτώ της χρόνια μια τσιγγάνα τής προτείνει να της πουλήσει το μυστικό που θα την κάνει εξυπνότερη απ’ όλους, η Βασιλικούλα θα βρεθεί με μια απρόσμενη δύναμη στα χέρια της. Μια δύναμη τρομερή, που ενεργοποιείται μόνο με το μίσος.
Στην απόλυτα συνηθισμένη, ασφυκτική καθημερινότητά της, η Βασιλικούλα δεν καταφέρνει ν’ αναπνεύσει παρά μόνο τις στιγμές που χρησιμοποιεί αυτή τη δύναμη εναντίον όσων την υποτιμούν και την αδικούν.
Όταν όμως έχεις μάθει ν’ αφήνεις το μίσος σου να ξεχύνεται, γίνεται όλο και πιο δύσκολο να κρατήσεις τον έλεγχο. Και γρήγορα η Βασιλικούλα συνειδητοποιεί πως κάποιος την παρακολουθεί, πως κάποιος έχει καταγράψει όλες της τις κινήσεις. Και ο κλοιός γύρω της αρχίζει να στενεύει…
Ένα κοινωνικό-ψυχολογικό θρίλερ με θέμα το μίσος ως δύναμη, ως εργαλείο εκδίκησης, αλλά και ως μοναδικό σύμμαχο και υποστηρικτή σε μια καθημερινότητα γεμάτη απόρριψη και ματαιώσεις.
Όταν λοιπόν στα οκτώ της χρόνια μια τσιγγάνα τής προτείνει να της πουλήσει το μυστικό που θα την κάνει εξυπνότερη απ’ όλους, η Βασιλικούλα θα βρεθεί με μια απρόσμενη δύναμη στα χέρια της. Μια δύναμη τρομερή, που ενεργοποιείται μόνο με το μίσος.
Στην απόλυτα συνηθισμένη, ασφυκτική καθημερινότητά της, η Βασιλικούλα δεν καταφέρνει ν’ αναπνεύσει παρά μόνο τις στιγμές που χρησιμοποιεί αυτή τη δύναμη εναντίον όσων την υποτιμούν και την αδικούν.
Όταν όμως έχεις μάθει ν’ αφήνεις το μίσος σου να ξεχύνεται, γίνεται όλο και πιο δύσκολο να κρατήσεις τον έλεγχο. Και γρήγορα η Βασιλικούλα συνειδητοποιεί πως κάποιος την παρακολουθεί, πως κάποιος έχει καταγράψει όλες της τις κινήσεις. Και ο κλοιός γύρω της αρχίζει να στενεύει…
Ένα κοινωνικό-ψυχολογικό θρίλερ με θέμα το μίσος ως δύναμη, ως εργαλείο εκδίκησης, αλλά και ως μοναδικό σύμμαχο και υποστηρικτή σε μια καθημερινότητα γεμάτη απόρριψη και ματαιώσεις.
Νερό δε γίνεται - εκδόσεις Καλειδοσκόπιο- βραχεία λίστα κρατικών βραβείων 2022
Ανάμεσα στο σχολείο και το φροντιστήριο, στα κουτσουρεμένα όνειρα και τη μικροπαραβατικότητα της συνοικίας, μια πολυσυλλεκτική παρέα εφήβων, κάπου στα δεκαεφτά δεκαοχτώ, σκοντάφτει σε αδιέξοδα, ενώνεται και σκορπίζεται από τα συναισθήματα της νιότης, περιμένει τη μαγική μέρα της ανεξαρτητοποίησης. Μα παραμένει δεμένη σε μια κόκκινη γερή κλωστή… Γιατί το αίμα νερό δε γίνεται.
Δεν έχει σημασία αν είναι κοντοί ή ψηλοί. Άσπροι, μαύροι ή καφετιοί. Αν έχουν μακριά μαλλιά ή ξυρισμένο κεφάλι. Δεν έχει σημασία αν ζουν σε δυάρια, τριάρια ή σε πολυτελείς μεζονέτες. Τους ίδιους γονείς έχουν, στα ίδια σπίτια μένουν.
[…]
Η πρόσκρουση του έκοψε την ανάσα. Ένιωσε το κεφάλι του να τραντάζεται βίαια.
Άκουγε φωνές, κορναρίσματα, βρισιές. «Εγώ φταίω», σκέφτηκε. «Ήμουν πολύ
ευτυχισμένος».
[…]
Μέσα στο δωμάτιο της Μονάδας Εντατικής Θεραπείας ζούσε τη δεύτερη καλύτερη μέρα της ζωής του. Ήταν τυχερός. Κάποιος άλλος ίσως να μην είχε τόσο κόσμο να τον στηρίξει. Το παιδί με τα ματομπούκαλα και τα σιδεράκια, το παιδί με τα παραπανίσια κιλά, η τρελή γριά στο διαμέρισμα του ισογείου, ο περίεργος μοναχικός κύριος…
------------------
Λίγα λόγια από το Εθνικό Κέντρο Αιμοδοσίας
Σε καιρούς κρίσης, όπου δοκιμάζονται οι δομές κοινωνικής συνοχής και καθίσταται πιο επιτακτική η επίκληση στην ανθρωπιά, η εθελοντική αιμοδοσία αναδεικνύεται ως πράξη πολιτισμού και αποτελεί διαβατήριο για μια κοινωνία που προσδιορίζεται και διαμορφώνεται μέσα από σχέσεις αλληλεγγύης, συνύπαρξης, μοιράσματος.
Παράλληλα, η εφηβική ηλικία είναι περίοδος που φέρνει μεγάλα ερωτήματα, αμφισβητήσεις, εντάσεις και προβληματισμούς, καθώς και τις ευθύνες για τον προσδιορισμό μελλοντικών στόχων και αποφάσεων, εντέλει για τη διαμόρφωση της ταυτότητας που θα οδηγήσει τους εφήβους στην ενήλικη ζωή.
Το Εθνικό Κέντρο Αιμοδοσίας, με την έκδοση του μυθιστορήματος ΝΕΡΟ ΔΕ ΓΙΝΕΤΑΙ που παραχώρησε ευγενικά η κυρία Μαρία Σούμπερτ, επιχειρεί να λειτουργήσει ως αξιόπιστη πηγή ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης των εφήβων, αλλά και να δημιουργήσει έναν κοινό μελλοντικό τόπο όπου θα νοηματοδοτούνται οι στάσεις και συμπεριφορές που θα προκρίνουν μια κοινωνία ενεργή, συμμετοχική και αλληλέγγυα.
Το μεγάλο στοίχημα για το ΕΚΕΑ, λοιπόν, είναι να καταφέρει να μετουσιώσει την ενέργεια, το πάθος και τη δημιουργικότητα των εφήβων σε κάτι «μεγαλύτερο» απ’ αυτούς, σε ένα εφαλτήριο που θα υπερβαίνει τον ατομισμό, την απάθεια και την αποξένωση των καιρών και θα αναδεικνύει μια «επόμενη μέρα» λιγότερο αποστασιοποιημένη και μοναχική και συνάμα περισσότερο ανθρώπινη και ουσιαστική.
Η υπέρβαση από το «εγώ» στο «εμείς» δεν είναι ουτοπία, αλλά και οπωσδήποτε δεν συντελείται χωρίς προσπάθεια ή αυτόματα· πηγάζει από τη συνειδητή επιλογή καθενός και καθεμιάς μας, από την παραδοχή της κοινής μοίρας που συνδέει όλη την ανθρωπότητα.
Κωνσταντίνος Σταμούλης, επιστημονικός διευθυντής ΕΚΕΑ
Μαρία Γιαννουλάκη, επισκέπτρια υγείας ΕΚΕΑ
Δεν έχει σημασία αν είναι κοντοί ή ψηλοί. Άσπροι, μαύροι ή καφετιοί. Αν έχουν μακριά μαλλιά ή ξυρισμένο κεφάλι. Δεν έχει σημασία αν ζουν σε δυάρια, τριάρια ή σε πολυτελείς μεζονέτες. Τους ίδιους γονείς έχουν, στα ίδια σπίτια μένουν.
[…]
Η πρόσκρουση του έκοψε την ανάσα. Ένιωσε το κεφάλι του να τραντάζεται βίαια.
Άκουγε φωνές, κορναρίσματα, βρισιές. «Εγώ φταίω», σκέφτηκε. «Ήμουν πολύ
ευτυχισμένος».
[…]
Μέσα στο δωμάτιο της Μονάδας Εντατικής Θεραπείας ζούσε τη δεύτερη καλύτερη μέρα της ζωής του. Ήταν τυχερός. Κάποιος άλλος ίσως να μην είχε τόσο κόσμο να τον στηρίξει. Το παιδί με τα ματομπούκαλα και τα σιδεράκια, το παιδί με τα παραπανίσια κιλά, η τρελή γριά στο διαμέρισμα του ισογείου, ο περίεργος μοναχικός κύριος…
------------------
Λίγα λόγια από το Εθνικό Κέντρο Αιμοδοσίας
Σε καιρούς κρίσης, όπου δοκιμάζονται οι δομές κοινωνικής συνοχής και καθίσταται πιο επιτακτική η επίκληση στην ανθρωπιά, η εθελοντική αιμοδοσία αναδεικνύεται ως πράξη πολιτισμού και αποτελεί διαβατήριο για μια κοινωνία που προσδιορίζεται και διαμορφώνεται μέσα από σχέσεις αλληλεγγύης, συνύπαρξης, μοιράσματος.
Παράλληλα, η εφηβική ηλικία είναι περίοδος που φέρνει μεγάλα ερωτήματα, αμφισβητήσεις, εντάσεις και προβληματισμούς, καθώς και τις ευθύνες για τον προσδιορισμό μελλοντικών στόχων και αποφάσεων, εντέλει για τη διαμόρφωση της ταυτότητας που θα οδηγήσει τους εφήβους στην ενήλικη ζωή.
Το Εθνικό Κέντρο Αιμοδοσίας, με την έκδοση του μυθιστορήματος ΝΕΡΟ ΔΕ ΓΙΝΕΤΑΙ που παραχώρησε ευγενικά η κυρία Μαρία Σούμπερτ, επιχειρεί να λειτουργήσει ως αξιόπιστη πηγή ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης των εφήβων, αλλά και να δημιουργήσει έναν κοινό μελλοντικό τόπο όπου θα νοηματοδοτούνται οι στάσεις και συμπεριφορές που θα προκρίνουν μια κοινωνία ενεργή, συμμετοχική και αλληλέγγυα.
Το μεγάλο στοίχημα για το ΕΚΕΑ, λοιπόν, είναι να καταφέρει να μετουσιώσει την ενέργεια, το πάθος και τη δημιουργικότητα των εφήβων σε κάτι «μεγαλύτερο» απ’ αυτούς, σε ένα εφαλτήριο που θα υπερβαίνει τον ατομισμό, την απάθεια και την αποξένωση των καιρών και θα αναδεικνύει μια «επόμενη μέρα» λιγότερο αποστασιοποιημένη και μοναχική και συνάμα περισσότερο ανθρώπινη και ουσιαστική.
Η υπέρβαση από το «εγώ» στο «εμείς» δεν είναι ουτοπία, αλλά και οπωσδήποτε δεν συντελείται χωρίς προσπάθεια ή αυτόματα· πηγάζει από τη συνειδητή επιλογή καθενός και καθεμιάς μας, από την παραδοχή της κοινής μοίρας που συνδέει όλη την ανθρωπότητα.
Κωνσταντίνος Σταμούλης, επιστημονικός διευθυντής ΕΚΕΑ
Μαρία Γιαννουλάκη, επισκέπτρια υγείας ΕΚΕΑ
Πριν το πέρασμα - εκδόσεις Διάπλαση
Ιστορίες είναι η ζωή μας. Μόνο ιστορίες. Κι αν δεν αξίζει να τις αφηγηθείς μετά, δεν ήταν ζωή σωστή για να τη ζήσεις.
Ιστορίες μπλέκονται γύρω από την καθημερινότητα της Βενετίας. Ιστορίες ξένες, μακρινές, που τις ξεχνάει μόλις φύγει ο επισκέπτης. Και κάπου ανάμεσά τους μπλέκονται και δικές της ιστορίες και αναμνήσεις, χωρίς να το ξέρει ούτε και η ίδια. Γιατί η Βενετία δεν έχει παρελθόν, ούτε μέλλον. Στο πέτρινο σπίτι, ένα βήμα πριν το πέρασμα, έχει μόνο το παρόν και τις αφηγήσεις των επισκεπτών του παράξενου εκείνου ξενώνα, στη μέση του πουθενά.
Αυτό το καλοκαίρι όμως κάθε επισκέπτης θα τη φέρνει όλο και πιο κοντά στη δική της μεγάλη απόφαση.
Αυτό το καλοκαίρι θ’ ανοίξει την ντουλάπα που βρίσκεται στη σκονισμένη σοφίτα και θα κοιτάξει μέσα.
Αυτό το καλοκαίρι θ’ αλλάξει τα πάντα.
Ιστορίες μπλέκονται γύρω από την καθημερινότητα της Βενετίας. Ιστορίες ξένες, μακρινές, που τις ξεχνάει μόλις φύγει ο επισκέπτης. Και κάπου ανάμεσά τους μπλέκονται και δικές της ιστορίες και αναμνήσεις, χωρίς να το ξέρει ούτε και η ίδια. Γιατί η Βενετία δεν έχει παρελθόν, ούτε μέλλον. Στο πέτρινο σπίτι, ένα βήμα πριν το πέρασμα, έχει μόνο το παρόν και τις αφηγήσεις των επισκεπτών του παράξενου εκείνου ξενώνα, στη μέση του πουθενά.
Αυτό το καλοκαίρι όμως κάθε επισκέπτης θα τη φέρνει όλο και πιο κοντά στη δική της μεγάλη απόφαση.
Αυτό το καλοκαίρι θ’ ανοίξει την ντουλάπα που βρίσκεται στη σκονισμένη σοφίτα και θα κοιτάξει μέσα.
Αυτό το καλοκαίρι θ’ αλλάξει τα πάντα.
Οι αποκλεισμένοι ή το σύστημα των μυρμηγκιών - εκδόσεις Κριτική
Ένα νησί αποκλείεται από τον υπόλοιπο κόσμο πέντε μήνες το χρόνο.
Μια βιβλιοθήκη κληροδοτείται από τον μεγιστάνα του νησιού, τον μεγάλο ευεργέτη, ο οποίος με ύποπτο τρόπο το έσκασε όσο ήταν ακόμα νέος και έφυγε στην Αμερική για να φτιάξει την τύχη του. Ένας δήμαρχος συνωμοτεί με την βιβλιοθηκονόμο, για να αρχίσουν να διαβάζουν οι νησιώτες βιβλία. Ένας πρώην αναρχικός έχει βρει καταφύγιο στο νησί και στην καθημερινότητα του οικογενειακού μπακάλικου. Και στη μέση οι κάτοικοι του νησιού που έχουν να αντιμετωπίσουν τον πεντάμηνο αποκλεισμό μαζί με τις επιπτώσεις του διαβάσματος. Θα μπορέσει να επιβιώσει το νησί και η βιβλιοθήκη αυτό το χειμώνα;
Μια βιβλιοθήκη κληροδοτείται από τον μεγιστάνα του νησιού, τον μεγάλο ευεργέτη, ο οποίος με ύποπτο τρόπο το έσκασε όσο ήταν ακόμα νέος και έφυγε στην Αμερική για να φτιάξει την τύχη του. Ένας δήμαρχος συνωμοτεί με την βιβλιοθηκονόμο, για να αρχίσουν να διαβάζουν οι νησιώτες βιβλία. Ένας πρώην αναρχικός έχει βρει καταφύγιο στο νησί και στην καθημερινότητα του οικογενειακού μπακάλικου. Και στη μέση οι κάτοικοι του νησιού που έχουν να αντιμετωπίσουν τον πεντάμηνο αποκλεισμό μαζί με τις επιπτώσεις του διαβάσματος. Θα μπορέσει να επιβιώσει το νησί και η βιβλιοθήκη αυτό το χειμώνα;
Η συμμορία της Τήλας - εκδόσεις Πάπυρος
Ανάλαφρο και απολαυστικό «Η συμμορία της Τήλας» είναι ένα μυθιστόρημα για τη χαρά της ζωής και τη μελαγχολία του τέλους της.
Καταστάσεις κωμικά σουρεαλιστικές αλλά και βγαλμένες μέσα από την καρδιά της πιο σκληρής νεοελληνικής πραγματικότητας, συνθέτουν μια απρόσμενη περιπέτεια με ήρωες μια συμμορία γιαγιάδων που δεν το βάζουν κάτω.
Η συμμορία της Τήλας είναι η Μόρφω, με την κόρη στη Γερμανία, η Φωφώ, που παρά τα ενενήντα της χρόνια αποφασίζει να μάθει αγγλικά, η Ελένη, που φοράει μόνο παντελόνια και δεν παντρεύτηκε ποτέ, η Παναγιώτα, που έχει βαρεθεί τον άντρα της, η Μαρί, που εν μιά νυκτί έχασε άντρα, παιδί, κοινωνική θέση και γόητρο, και η Μαρίτσα, που εκτός από τη μνήμη της έχει χάσει και την Τήλα, τον
έρωτα της ζωής της.
Έξι γυναίκες που δραστηριοποιούνται για να «σώσουν» τη φίλη τους Τήλα από τον εγκλεισμό σε γηροκομείο. Έξι γλυκές γιαγιάδες, που ανάμεσα στις απογευματινές τους συναντήσεις για τσάι και συμπάθεια, οργώνουν όπως μπορούν την πόλη, ραδιουργούν, διασκεδάζουν, τρομάζουν, σχεδιάζουν, απειλούν – αλλά κυρίως ανανεώνονται και ξανανιώνουν με ένα στόχο που πολλές φορές ξεπερνάει τη
φιλία και αφορά την ίδια τους τη ζωή.
Καταστάσεις κωμικά σουρεαλιστικές αλλά και βγαλμένες μέσα από την καρδιά της πιο σκληρής νεοελληνικής πραγματικότητας, συνθέτουν μια απρόσμενη περιπέτεια με ήρωες μια συμμορία γιαγιάδων που δεν το βάζουν κάτω.
Η συμμορία της Τήλας είναι η Μόρφω, με την κόρη στη Γερμανία, η Φωφώ, που παρά τα ενενήντα της χρόνια αποφασίζει να μάθει αγγλικά, η Ελένη, που φοράει μόνο παντελόνια και δεν παντρεύτηκε ποτέ, η Παναγιώτα, που έχει βαρεθεί τον άντρα της, η Μαρί, που εν μιά νυκτί έχασε άντρα, παιδί, κοινωνική θέση και γόητρο, και η Μαρίτσα, που εκτός από τη μνήμη της έχει χάσει και την Τήλα, τον
έρωτα της ζωής της.
Έξι γυναίκες που δραστηριοποιούνται για να «σώσουν» τη φίλη τους Τήλα από τον εγκλεισμό σε γηροκομείο. Έξι γλυκές γιαγιάδες, που ανάμεσα στις απογευματινές τους συναντήσεις για τσάι και συμπάθεια, οργώνουν όπως μπορούν την πόλη, ραδιουργούν, διασκεδάζουν, τρομάζουν, σχεδιάζουν, απειλούν – αλλά κυρίως ανανεώνονται και ξανανιώνουν με ένα στόχο που πολλές φορές ξεπερνάει τη
φιλία και αφορά την ίδια τους τη ζωή.
Η Ρόζα στη μέση - εκδόσεις Μελάνι
Νέος εν δυνάμει συγγραφέας. Καμάρι της ελληνικής και παγκόσμιας λογοτεχνίας. Υποψήφιος Νομπελίστας. Τελματωμένος γραφιάς. Εσώκλειστος νοσοκομείου. Συνομιλητής τρελών. Ένοικος ύποπτων ξενοδοχείων και κάδων σκουπιδιών. Σεκιουριτάς. Υπάλληλος τραπέζης. Ερευνητής σατανιστικών τελετών. Παλιόφιλος. Το ίδιο πρόσωπο ή διαφορετικά; Που κρύβεται η αλήθεια; Η Ρόζα στη μέση. Και η αλήθεια, επίσης. Γιατί κανείς δεν ξέρει που θα τον οδηγήσει ο αυτοσαρκασμός. Κανείς δεν μπορεί, ίσως ποτέ, να μάθει που θα τον ξεβράσει η θάλασσα του πάθους. Αλλά ούτε κι αυτό μπορεί να έχει, εντέλει, σημασία.
Club Κυλικείο - εκδόσεις Κέδρος
Μια φορά κι έναν καιρό, στο μακρινό βασίλειο της Πανεπιστημιούπολης βολόδερνε μια παρέα. Όλα τα μέλη της παρέας σπούδαζαν. Μεγάλο πράγμα οι σπουδές, αλλά είναι λίγο ψυχοφθόρο, αν δεν είσαι αναίσθητος... Έτσι και εκείνοι. Στην αρχή ψυχορράγησαν, μετά αναισθητοποιήθηκαν. Τι κι αν η σχολή τους ήταν μια ιδέα αιωρούμενη στο κενό... Εκείνοι έκαναν την επανάστασή τους, καθισμένοι ολημερίς στο Κυλικείο της Φιλοσοφικής, με τον καφέ στο ένα χέρι και το τσιγάρο στο άλλο. Και ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα...
«Σήκω, παιδί μου! Δεν τ’ ακούς το ξυπνητήρι τόση ώρα;» Η Λία ξεστόμισε κάτι ακατανόητο και πιθανόν ακατάλληλο για ανηλίκους και γύρισε πλευρό. «Άμα δε σκοπεύεις να σηκωθείς το πρωί, μην το βάζεις αυτό το καταραμένο το μαραφέτι και ξεσηκώνεις όλη τη γειτονιά!» Η Λία ούτε που κουνήθηκε. Κάτι αγρούς έβλεπε, κάτι γάργαρα νερά, κάτι λουλουδιασμένα βοσκοτόπια και... Νερά; Πετάχτηκε από το κρεβάτι και έτρεξε στην τουαλέτα πέφτοντας πάνω σε πόρτες, καρέκλες και άλλα αντικείμενα που είχαν το θράσος να βρεθούν στο δρόμο της. Η μάνα της την ακολούθησε με βήμα αργό. Άνοιξε την πόρτα του μπάνιου, έβαλε τα χέρια στους γοφούς και κάρφωσε με το βλέμμα τη μισοκοιμισμένη μάζα που ουρούσε. «Ξυπνήσαμε;» «Μμμ...»
«Σήκω, παιδί μου! Δεν τ’ ακούς το ξυπνητήρι τόση ώρα;» Η Λία ξεστόμισε κάτι ακατανόητο και πιθανόν ακατάλληλο για ανηλίκους και γύρισε πλευρό. «Άμα δε σκοπεύεις να σηκωθείς το πρωί, μην το βάζεις αυτό το καταραμένο το μαραφέτι και ξεσηκώνεις όλη τη γειτονιά!» Η Λία ούτε που κουνήθηκε. Κάτι αγρούς έβλεπε, κάτι γάργαρα νερά, κάτι λουλουδιασμένα βοσκοτόπια και... Νερά; Πετάχτηκε από το κρεβάτι και έτρεξε στην τουαλέτα πέφτοντας πάνω σε πόρτες, καρέκλες και άλλα αντικείμενα που είχαν το θράσος να βρεθούν στο δρόμο της. Η μάνα της την ακολούθησε με βήμα αργό. Άνοιξε την πόρτα του μπάνιου, έβαλε τα χέρια στους γοφούς και κάρφωσε με το βλέμμα τη μισοκοιμισμένη μάζα που ουρούσε. «Ξυπνήσαμε;» «Μμμ...»
Τα πράσινα, τα καστανά και τα μαύρα μάτια - εκδόσεις Πόλις
Ο Πρίγκιπας του Καλοκαιριού, αφού αποχαιρέτησε την Κυρά της Άνοιξης, ετοιμάστηκε να πάει στον κόσμο των ανθρώπων. Στάθηκε στην άκρη του έβδομου ουρανού, κοίταξε τη Γη και χαμογέλασε.
- Δε θα το κάνεις! φώναξε ένα σύννεφο.
- Πάμε στοίχημα;
- Ναι!
- Ωραία! Αν το κάνω, θα με κουβαλάς όπου θέλω.
- Κι άμα νικήσω εγώ;
- Δε θα νικήσεις.
Το σύννεφο τον στραβοκοίταξε. Ο Πρίγκιπας δεν έδωσε σημασία. Στάθηκε στην άκρη, χαμογέλασε στο σύννεφο, έκλεισε τη μύτη του με το ένα χέρι και πήδηξε. Η Γη αναφώνησε. Πάλι ερχόταν το τρελόπαιδο...
Έπεσε σε μια άβυσσο και μόλις σταμάτησε την πτώση του, άρχισε να αναδύεται σιγά σιγά προς την επιφάνεια του νερού. Μπροστά του έβλεπε περίεργα ψάρια και φυτά, μιλούσε με τα δελφίνια και χόρευε με τα φύκια στο ρυθμό του ρεύματος, κουνώντας το στρουμπουλό σωματάκι του και η Γη γελούσε. Μόλις ανέβηκε στην επιφάνεια, ο Πρίγκιπας έψαξε το σύννεφο.
- Πού είσαι; Τώρα είσαι υπηρέτης μου.
Και το κακόμοιρο το συννεφάκι εμφανίστηκε. Είχε κρυφτεί πίσω από ένα βουνό και ήλπιζε ο Πρίγκιπας να έχει ξεχάσει το στοίχημα. Άλλωστε έπεφτε για μια ολόκληρη μέρα. Πολλά μπορείς να ξεχάσεις σε μια μέρα. Ο Ήλιος τούς κοίταζε και γελούσε και αυτός με την καρδιά του.
- Δε θα το κάνεις! φώναξε ένα σύννεφο.
- Πάμε στοίχημα;
- Ναι!
- Ωραία! Αν το κάνω, θα με κουβαλάς όπου θέλω.
- Κι άμα νικήσω εγώ;
- Δε θα νικήσεις.
Το σύννεφο τον στραβοκοίταξε. Ο Πρίγκιπας δεν έδωσε σημασία. Στάθηκε στην άκρη, χαμογέλασε στο σύννεφο, έκλεισε τη μύτη του με το ένα χέρι και πήδηξε. Η Γη αναφώνησε. Πάλι ερχόταν το τρελόπαιδο...
Έπεσε σε μια άβυσσο και μόλις σταμάτησε την πτώση του, άρχισε να αναδύεται σιγά σιγά προς την επιφάνεια του νερού. Μπροστά του έβλεπε περίεργα ψάρια και φυτά, μιλούσε με τα δελφίνια και χόρευε με τα φύκια στο ρυθμό του ρεύματος, κουνώντας το στρουμπουλό σωματάκι του και η Γη γελούσε. Μόλις ανέβηκε στην επιφάνεια, ο Πρίγκιπας έψαξε το σύννεφο.
- Πού είσαι; Τώρα είσαι υπηρέτης μου.
Και το κακόμοιρο το συννεφάκι εμφανίστηκε. Είχε κρυφτεί πίσω από ένα βουνό και ήλπιζε ο Πρίγκιπας να έχει ξεχάσει το στοίχημα. Άλλωστε έπεφτε για μια ολόκληρη μέρα. Πολλά μπορείς να ξεχάσεις σε μια μέρα. Ο Ήλιος τούς κοίταζε και γελούσε και αυτός με την καρδιά του.
Παιδικά Βιβλία
Διασκευές για παιδιά
Διηγήματα
Θέατρο
Μεταφράσεις
bottom of page